Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
ayrılmaz — sif. 1. Heç vaxt bir birindən ayrılmayan, çox yaxın, həmişə bir yerdə olan. Ayrılmaz dostlar. Ayrılmaz bacılar. Ayrılmaz yoldaşlar. – Dünəndən ayrılmaz, bu günə bağlı; Sabaha can atan təşnə bir insan! Şəhriyar. Bəlkə də bir simli iki sazıq biz;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
et tırnaktan ayrılmaz — yakın hısımlar arasındaki bağ kolay kolay kopmaz anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
atribut — <lat.> 1. Fəlsəfədə: hadisənin ayrılmaz, daimi, zəruri əlaməti, xassəsi. Hərəkət materiyanın ayrılmaz atributudur. Bəziləri hətta təfəkkürü materiyanın atributu adlandırmışlar. 2. Qrammatikada: təyin (cümlə üzvü) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
et — is. 1) İnsanlarda, hayvanlarda deri ile kemik arasındaki kas ve yağdan oluşan tabaka Bu koyunda hiç et yok, pek zayıf. 2) Kasaplık hayvanlardan sağlanan kaslardan oluşmuş besin maddesi Bu, kurumuş pastırma renginde bir et parçası idi. H. Taner 3) … Çağatay Osmanlı Sözlük
keçeleşmek — nsz 1) Telleri birbirinin içine girip karışarak ayrılmaz olmak 2) Deri pürüzlü duruma gelmek, keçe gibi olmak 3) mec. Vücudun bir yeri uyuşup duyarlığı azalmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
Müslüman — is., öz., din b., Ar. muslim + Far. ān 1) İslam dininden olan kimse, Muhammedî, Müslim 2) din b., hlk. Dine bağlı, dindar 3) mec. Doğru, haktan ayrılmaz kimse Birleşik Sözler Müslüman adam Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller Müslüman mahallesinde… … Çağatay Osmanlı Sözlük
Müslüman adam — is. Doğruluktan ayrılmaz, dürüst, hak yemeyen adam … Çağatay Osmanlı Sözlük
dizi (veya dizinin) dibinden ayrılmamak — yanından hiç gitmemek, ayrılmamak Bir nişanlısı var ki hiçbir iş görmez, evden dışarı çıkmaz, kızın dizi dibinden ayrılmaz. M. Ş. Esendal … Çağatay Osmanlı Sözlük
lâyetecezza — (A.) [ اﺰﺠﺘیﻻ ] parçalanmaz, ayrılmaz … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
məlzum — ə. 1) ayrılmaz, bölünməz; 2) şərikli, ortaqlı; 3) bir şey və ya iş üçün cavabdeh; məsul … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
üzvi — ə. 1) bədən üzvlərinə aid olan; 2) nəbatat və heyvanata aid olan; canlı orqanık; 3) ayrılmaz, ayrılmayan, çox sıx … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
